ارزش غذایی بامیه

بامیه سرشار از اسید فولیك، ویتامین هایA وC است. همچنین منبع خوبی از ویتامین های گروهB ، منیزیوم ، پتاسیم و فیبر غذایی می باشد.

ارزش غذایی نصف لیوان بامیه پخته:

25كالری دارد؛ پس كم كالری است.

2 گرم فیبر دارد؛ منبع خوبی از فیبر است.

460 واحد ویتامینA دارد؛ منبع خوبی از ویتامینA است.

130 میلی گرم ویتامینC دارد.

50 میلی گرم كلسیم دارد؛ منبع خوب كلسیم كه ضد پوكی استخوان است.

256میلی گرم پتاسیم دارد؛ كه ضد فشار خون است.

اثرات مواد مغذی موجود در بامیه بر سلامتی بدن:

1) فیبر موجود در بامیه به حفظ قند خون كمك می كند؛ بدین ترتیب كه سرعت جذب قند را كاهش می دهد، پس برای افراد مبتلا به دیابت مفید است.

2) موسیلاژ(یك نوع فیبر)  موجود در بامیه به كلسترول غذا متصل شده و جذب آنرا كاهش می دهد. همچنین باعث دفع سموم از بدن می شود. اثر بامیه دركاهش كلسترول خون، یكی از خصوصیات بسیار مفید این سبزی است زیرا مثل داروهای كاهنده كلسترول اثرات جانبی ندارد.

3) بسیاری از متخصصان معتقدند كه بیشتر بیماری ها از روده شروع می شوند. فیبر موجود در بامیه با جذب آب كافی، از بروز یبوست جلوگیری كرده و ابتلا به بیماری هایی چون بواسیر و دیورتیكولیت* را بشدت كاهش می دهد.

معمولاً برای افزایش حجم مدفوع و رفع یبوست،مصرف سبوس گندم توصیه می شود كه امكان دارد دیواره روده را حساس كند. ولی موسیلاژ موجود در بامیه روده را نرم كرده و خروج مدفوع را آسان می سازد.

4) اسید فولیك باعث كاهش هموسیستئین خون می شود كه این ماده رگهای خونی را مسدود می كند. ویتامینC نیز یكی از آنتی اكسیدان های مهم می باشد. در مجموع به علت دارا بودن این مواد مغذی و نیز فیبرهای محلول و املاح باعث پیشگیری از بیماری های قلبی نیز می شود.

5) برای حفظ اثرات مفید بامیه و آنزیمهای هضمی آن، باید آن را خیلی كم بپزید یعنی با حرارت كم یا با بخار ملایم پخته شود. بعضی افراد بامیه را خام مصرف می كنند. ولی اگر خواستید آن را سرخ كنید، از مقدار كمی روغن زیتون یا روغن گیاهی برای سرخ كردن آن استفاده كنید.

* دیورتیكولیت : التهاب دیورتیكول ها( كیسه های گرد فتق مانند در دیواره مخاط روده بزرگ) است كه در اثر تجمع باكتری ها و سایر محرك های داخل دیورتیكول ها ایجاد می شود و باعث درد، نفخ، تهوع، یبوست، اسهال و تب می شود.

خواص غذایی کنگر

 نام علمی کنگر CYNARA SCOLYMUS است. این گیاه اولین بار در اتیوپی کشت شد و بعد در نقاط مختلف دنیا گسترش پیدا کرده است. محل اصلی رویش این سبزی مدیترانه، جزایر قناری و آمریکای جنوبی است. زمان به گل نشستن این گیاه از بهار تا نیمه ی تابستان است که به عواملی چون شرایط اقلیمی و گرمای هوا وابسته است. دم برگ داخلی سفید رنگ ، راس ساقه و هاگدان قسمت های خوراکی این گیاه را تشکیل می دهد که در سوپ ، خورش  و سالاد مورد استفاده قرار می گیرد. در یونان و مصر باستان، این گیاه به دلیل نقش کمکی در هضم مواد غذایی مورد توجه قرار گرفت و در قرن 16 میلادی در اروپا یکی از سبزیجات معروفی بود که توسط اشراف مصرف می شد.  در طب سنتی اروپا ، برگ های کنگر به عنوان ماده افزایش دهنده ادرار ( دیورتیک ) و محرک کلیه ها ، محرک ترشح صفرا از کبد  و انقباض کیسه صفرا مورد استفاده قرار می گرفت. این گیاه غنی از پتاسیم بوده، ولی از لحاظ انرژی محدود است. 

مواد مغذی اصلی موجودد در 100 گرم کنگر خام

خواص درمانی کنگر در سلامت بدن

سرگل های این گیاه به عنوان سبزی مصرف می شود که برای دستگاه گوارش مقوی بوده و به هضم مواد غذایی کمک می کند. عصاره ی برگ و ریشه ی کنگر برای جلوگیری از رسوب چربی در جدار رگ ها مفید بوده و در درمان 

یرقان

 ، سوء هاضمه ، احساس ناراحتی در معده ، نفخ ، 

بی اشتهایی

  ، تهوع ، اسهال خفیف یا یبوست ، نارسایی کبد ، دفع مزمن آلبومین و کم خونی بعد از جراحی موثر بوده و از کبد در برابر سموم شیمیایی محافظت می کند. در بعضی از کشورها به عنوان محرک تمایلات جنسی مصرف می شود.

سینارین و ماده دیگری که به عنوان اسید کافئیک شناخته شده است، کبد را در برابر عفونت حفظ می کند و به کبد کمک می کند تا بعد از تخریب قسمتی از آن دوباره خود را از نو بسازد. از آنجایی که کنگر محتوی کربوهیدرات پیچیده غیر قابل هضم به نان اینولین است، خاصیت مسهلی دارد. از طرفی اینولین موجود در کنگر باعث افزایش باکتری های مفید و کاهش باکتری های مضر در مدفوع می شود. در حقیقت باعث حفظ سلامتی روده شده و احتمالاً می تواند خطر سرطان روده باریک را کاهش دهد. آنتی اکسیدان  موجود در کنگر، پوست را در برابر سرطان محافظت می کند.

مقدار مصرف

بزرگسالان برای بهره گیری از اثرات درمانی کنگر می توانند ،4-1 گرم برگ خشک یا خام آن را سه بار در روز مصرف کنند.

کسانی که نباید کنگر مصرف کنند

- بهتر است زنان باردار، کودکان، بیماران مبتلا به بیماری شدید کبدی یا کلیوی از مصرف برگ کنگر پرهیز کنند.  - از آنجایی که برگ های کنگر محرک انقباض کیسه ی صفراست، افرادی که سنگ کیسه ی صفرا دارند نباید آن را مصرف کنند، چرا که افزایش انقباض کیسه ی صفرا منجر به انسداد مجاری و حتی پارگی کیسه صفرا می شود.  - هم چنین اشخاصی که نسبت به کنگر و یا خواص سینارین حساسیت دارند، باید از مصرف این گیاه پرهیز کنند.

منبع : ماهنامه دنیای تغذیه

خواص درمانی و تغذیه ای سیب زمینی

سیب زمینی یک گیاه یک ساله است که ما از غده های موجود در ریشه آن استفاده می کنیم. زادگاه اولیه آن در آمریکای جنوبی بوده و اولین بار توسط میرزا ملکُم خان به ایران آورده شده است، برای همین در ابتدا به آن " آلو ملکُم " می گفتند و اکنون هم در بعضی شهرهای ایران سیب زمینی را بنام آلو می شناسند.

ساقه و برگ های سیب زمینی حاوی سمی بنام سولانین است، بنابراین نباید آن را مصرف کرد، ولی جوشانده رقیق شده همین برگ ها را به عنوان ماده خواب آور  و آرامش دهنده اعصاب استفاده می کنند.

مهم ترین ماده اصلی موجود در سیب زمینی نشاسته است که معمولاً 9 تا 25 درصد آن را تشکیل می دهد، از این رو برای تامین انرژی ماده مفیدی است که نسبت به غلات کمتر تحت تاثیر آفات قرار می گیرد و پرورش آن آسان تر است. امروزه روسیه و آلمان بزرگ ترین تولید کنندگان سیب زمینی هستند.

سیب زمینی حاوی مقدار زیادی ویتامین B6  است. یک فنجان سیب زمینی پخته 21 درصد B6 مورد نیاز روزانه شما را تامین می کند. می دانید که بسیاری از آنزیم های بدن خصوصاً آنهایی که در تبدیلات پروتئینی درگیر هستند به B6 محتاج هستند، در نتیجه برای تولید سلول های جدید احتیاج به B6 داریم . B6 برای ورزشکاران  بسیار حیاتی است و به آمادگی و بازسازی بدنشان کمک می کند . پس بهتر است حتماً در رژیمشان از آن استفاده کنند. B6 در جلوگیری از سرطان نیز مفید است. پس بهتر است بزرگسالان و افراد مسن حداقل هفته ای یک بار سیب زمینی را جایگزین دیگر مواد نشاسته ای کنند.

جدول متوسط مواد مغذی موجود در سیب زمینی بر حسب درصد

پخت آن بصورت تنوری و کباب شده موجب حفظ خاصیت سیب زمینی می شود ، ولی تهیه آن بصورت سرخ کرده و چیپس که در کشور ما معمول است بدترین نوع پخت این ماده غذایی مفید است. خوردن این شکل سیب زمینی برای اطفال مضر است و برای بزرگسالان نیز به دلیل روغن زیاد مشکل زاست ، مگر با توری روغن آن کاملاً جدا شود.

سایر خواص سیب زمینی :

- سیب زمینی ادرار  را زیاد می کند، در نتیجه برای کلیه  و مثانه مفید است.

- سیب زمینی حاوی آنزیم هایی است که برای التیام زخم های معده بسیار مفید است و برای تسکین مواضع متورم خارجی ، پخته آن را گرم بر روی محل آسیب دیده می گذارند که موجب التیام خواهد شد.

- ضماد خام آن را روی محل سوختگی و پلک ورم کرده می گذارند ( البته باید کاملاً استریل باشد ) و بسیار تسکین دهنده است.

چند نکته خانه داری در مورد سیب زمینی :

- اگر خورشت یا آش شما کمی شور شد ، تکه های سیب زمینی را در آن بریزید تا نمک اضافی را به خود جذب کند.

- پوره خام آن با شیر ماسک  خوبی برای پوست شماست.

- اگر پوست سیب زمینی را در کتری جرم گرفته بجوشانید قشر آهکی را بر طرف می کند.

- برای بر طرف کردن سم سولانین آن، می توانید آن را در آب و سرکه بپزید و آب پخت را دور بریزید.

یک نکته مهم:

جوانه زدن سیب زمینی باعث افزایش سولانین شده و مصرف زیاد آن موجب مسمومیت می شود. پس جوانه ها و قسمتهای سبز زیر پوست را کاملاً جدا کنید.

بهترین روش نگهداری سیب زمینی در منزل :

آن را در حجم کم در جعبه های چوبی که از کف انبار یا محل نگهداری 40 سانتیمتر فاصله داشته باشد قرار دهید. دمای محل نگهداری بهتر است 4 درجه بالای صفر و نیز تاریک باشد که از جوانه زدن آن جلوگیری شود.

خواص شاه تره

شاه تره یک گیاه بومی ایران است و در زبان عربی به آن شاه ترج می گویند و نام علمی آن FUMARIA PARVIFLORA است.

این گیاه کمی تلخ مزه است ولی خواص بسیاری دارد که از آن جمله ؛

- به 

  کمک می کند تا خون را صاف کند. در سلامتی خود کبد نیز بسیار موثر است . صفرا را کم می کند و کبد را پاکیزه می کند.

- این گیاه پاک کننده 

  است ، خصوصاً خشک آن موثرتر است. آب برگ آن با 

  و 

  پاک کننده دستگاه گوارش ، کبد و تصفیه کننده خون است.

- 

  دارد، از این رو مانع خرابی و خونریزی لثه می شود.

- غرغره جوشانده این گیاه برای بر طرف کردن 

  و زخم های دهانی مفید است.

- ضماد خشک آن که با حنا در حمام استفاده می شود، جهت امراض جلدی و خارش پوست و ضدعفونی کردن آن مفید است.

یکی از پزشکان قدیم ایران بنام " ابن ماسویه " شاه تره را جهت معالجه گزیدن زنبور مفید می دانسته است. یک نوع از این گیاه در اروپا رشد می کند که وجه مشترک درمانی این دو گیاه ، تقویت معده ، 

  و درمان امراض جلدی است .

شاه تره یكى از باارزش ترین گیاهان دارویى است كه در درمان بسیارى از بیماری هاى گوارشى به كار مى رود.

براساس پژوهش هاى انجام شده، این گیاه حاوى آلكالوئیدها، گیلكوزیدهاى فلاوونوئیدى و اسیدهاى آلیفاتیك است. این تركیبات داراى اثراتى همچون تصفیه كننده خون، منظم كننده كار كبد، مؤثر در درمان ناراحتى هاى عروقى، نرم كننده حركات مفاصل، ضد پرخونى، اشتهاآور و ضد اسكوربوت است. این گیاه در درمان بیمارى هایى همچون ناراحتى هاى كبدى، بیماریهاى عروقى، 

  ، 

  هاى ناشى از اختلالات دستگاه گوارش، تصلب شرائین، درمان 

  ، التهاب غدد لنفاوى، انگل هاى روده اى و التهابات پوستى مؤثر است.